Dag 2: een warm welkom

Petrus Dondersschool (katholiek onderwijs)
Ook deze school start gezamenlijk met het hijsen van de vlag. Ook wordt het volkslied en andere mooie liedjes gezongen. Iedereen staat in rijen achterelkaar per klas. We worden vriendelijk welkom geheten . Wat mooi om te zien hoe ze hier starten met de dag. Ze sluiten af met hun eigen schoollied. Dit doen zij door middel van elkaars handen vast te houden. Uiteraard hebben wij daar aan meegedaan. Fantastisch om te dit met elkaar mee te maken. Het valt gelijk op dat de leerkrachten bedrijfskleding aan hebben. Ze zien er keurig in het blauw uit. Er zitten hier 200 kinderen op deze school. Deze school heeft hun eigen muziek docente. Deze vrouw was heel vriendelijk en enthousiast. De meeste methodes zijn erg gedateerd. In een groep 4 hebben de kinderen de nieuwste versie van wereld in getallen wat dan weer scheef staat tegenover de rest van de leermiddelen. De meubels zien er goed uit. De school is bezig met het bouwen van nieuwe lokalen. De schoolleider vertelde dat ze gesponsord worden door een ouder om deze aanbouw mogelijk te maken. Deze school is dan ook de eerste school waarbij gebruik wordt gemaakt van stalenconstructie. Wat mooi om te zien dat dit mogelijk wordt gemaakt. Het kan alleen nog niet worden afgemaakt. Voor nu is het geld even op. De scholen in Paramaribo krijgen 100 schriften per schooljaar en de leerkrachten hun salaris. Verder krijgen ze niets van de overheid. Ouders zijn daarom erg belangrijk voor de scholen. Er worden dingen verkocht waarbij de opbrengst gaat naar aanschaffen van schoolmateriaal. Wat ongelofelijk dat de overheid hier weinig geld- materiaal voor vrij maakt. Wij kunnen zeuren in Nederland over geld, maar hier in Suriname is het toch wel even anders. De school heeft aan de overkant 3 kleuterklassen. Het ziet er goed verzorgd uit. De kleuters gaan als ze 6 zijn naar de eerste klas, groep 3 voor ons, en daar kijken ze of een kind mee kan komen. Lukt dat niet krijgen ze een aangepast programma of verwijzing naar het speciaal onderwijs. Deskundige bekijken waar het kind geplaatst gaat worden. Net als in Nederland is dit ook een moeizaam proces. Op de school hebben zij ook een zorgdocente. Dit is lang niet op alle scholen terug te vinden.

De Kennedy stichting/school voor doven en slechthorende.
Dit is de enige school in Suriname voor doven en slechthorende. Er zitten hier 68 leerlingen op deze school. Doven en slechthorende zitten in 1 groep doorelkaar. Ze werken hier op verschillende niveaus. Een deel van de kinderen blijven hier op het internaat slapen en een deel gaat naar huis. De kinderen zijn blij om ons te zien. In het binnenland zijn nog meer kinderen die doof of slechthorende zijn, maar ze weten niet hoeveel. Ze kunnen deze groep kinderen nog niet bereiken, maar daar zijn ze wel mee bezig. Het gebouw is erg groot. Sommige delen van het gebouw worden verhuurd aan andere instanties.
De school krijgt wel wat geld van de overheid, maar veel te weinig. De kinderen hier hebben weinig toekomst. De arbeidsmarkt na de Kennedy school is heel erg beperkt. Geen werk betekent thuis zitten. Ze hebben mooie werkplekken. Een 'mooie' keuken en een 'mooie' werkplaats. De werkplaats ziet er best goed uit. Er staan verschillende machines. De kinderen die daar waren zijn erg blij. Mooi om de kinderen te zien communiceren op een manier wat wij niet gewend zijn. Het viel ons op dat het er heel stil was. Voor ons was het ook lastig om even een `praatje` te maken met de kinderen zoals we dat op de andere scholen wel konden doen. We hadden snel een paar gebaren geleerd om de kinderen gedag te zeggen. Op de Kennedy school maken ze zelf ook de gehoorapparaten. Een vrouw die dit maakte was zelf ook slechthorend. Ze gin heel secuur te werk. Wat een aardige mensen en ontzettend gastvrij. We kregen als afsluiting een heerlijk hapje en sapje die de kinderen zelf hadden gemaakt. Mooi om te zien dat ze hier een school hebben voor deze groep kinderen. Fijn dat ze naar school kunnen.